21 Temmuz 2010 Çarşamba

Korkarım baktıkça istikbalime...

Yalnız yaşacağım. Yani şimdi değil yaşım ilerlediğinde ve buna mahkum olacağım ama yalnız ölmek istemiyorum ben. Şu anda çekilir bir kişi değilim, eminim yaşladığımda daha huysuz ve daha çekilmez olurum. Kendimle başım dertte ve ne yapacağımı bilmemekteyim. "Böyle giderse bir ömür boyu yalnız kalacaksın"lardan tutta ohhoooooo daha neler neler söylüyor arkadaşlarım ve ailem bana. Neden bu kadar şartları ve koşulları zorluyorum bilmiyorum. Neden bu kadar tahammülsüzüm bilmiyorum. Kestirip atabiliyorum ama buna neden olanlar var. Mesela "o" bak hala bana ulaşmaya çalışmıyor. Kaybetme korkusu gütmeyen birini ben neden kaybetmekten korkayım ki? Neyin beklentisi bu ki bunca zaman sürdü? O bile böyle davranabiliyorsa bir başkası nasıl davranır ki? Sen bile yardımcı olamıyorsun değilmi Joshua? Bu sefer karşındakinin ne düşündüğüne hakim değilsin. Aklından geçenleri çözemiyorsun. Yoruldum...

Bugün kan tahlili yaptırdım bakalım sonuçları nasıl çıkacak. Bu aşırı yorgunluğun ve uyku halinin bir açıklaması olamalı. Tahlil sonuçlarına göre yengemin benimle ilgili planları var. :P:D:D

Bu sabah çok berbat bir rüya gördüm Joshua. Antalaya'dayız annem, babam ve ablam geri gelmişler teyzemle birlikte. Ablamla babam plaja inmişler bizde onların yanına gitmek için yola çıkmışız. Kestirme olsun diye 10-15 katlı bir binanın inşaatının içinden geçmek istiyoruz ama inşaatı kapatmışlar. Yola tekrar çıkabilmemiz içinde inşaat iskeletinin içinden geçmemiz gerekiyor. Annem ve teyzem iskeletlerin arasından kolayca geçip yola çıkıyorlar. Bense bir türlü geçemiyorum, sıkışıp kalıyorum. Sanki demirler daraldıkça daralıyor. (Düşün annem ve teyzem geçiyor ben geçemiyorum) Daralıyorum ve birden sinirlenip demirlerin arasındaki tahtaları oynatıyorum. Annemin "hayır" çığlığı kulaklarımı dolduruyor. Bütün o iskelet üzerime yıkılıyor bense kanımın sıcaklığını hala hissediyorum. Tahtaların ve demirlerin üzerime doğru gelişini görmek berbattı. Üç boyutlu aksiyon filmi seyrediyor gibiydim. Bir an uyanamayacakmışım gibi geldi.

Şimdi buradayım. Bilinç altım saçmalamaya hep devam edecek.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder