Nedenini bilmediğim bazı düşüncelerim var. Kontrol edemediğim ve kafamın hangi noktasından çıktığına dair bir türlü fikir sahibi olamadığım düşünceler. Paronoya, evham.. Hayır hayır bunlar yanılsama düşüncelerin zahiri yanılsaması. Yokken varoluşlar.
Beni yalnızken mutlu eden üç şey var birincisi dans etmek. Küçüklükten beri... İkincisini hatırlamıyorum ama üçüncüsü uzun uzun onunla konuşmak. Zihnimde konuşmak, telefonla konuşmak. Ben onu arayamıyorum ama o beni arıyor. Çünkü herkesin bulabileceği bir yerde değil. Elbette ben özelim onun için ama ben daha onu arayabilecek kudrete sahip değilim. Önce büyümem gerek.
Kendimi bazen oyalayamıyorum ve işte o zaman çok kırıcı olabiliyorum. Bazen sadece tek bir şeye saplanıp uzun süre o şekilde kalabiliyorum. Bu hoşuma gitmiyor. Ben kendimi yoruyorum. İnsanoğlunun düşmanlarından biride kendisidir. Ve benim kendimden başka düşmanım yok. Her zaman böyle değil tabi onunla konuştuğumda kendime değer veriyorum. ve bazen küçükte olsa güzel bir iş başardığımda. Mesela günde 2lt. den fazla su içtiğimde mutlu oluyorum. Kendime değer vermek bana güç veriyor.
>>>>>>><<<<<<< <<<<<<<>>>>>>> >>>>>>><<<<<<<
Bir gün gelecek ve ona "sen" demeye başladığımda büyümüş olacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder