Öfkemin ağırlığını atamadım üzerimden.

Yazmadan kurtulamam ne bu mide ağrısından ne de bu içimde kopan fırtınadan. Ne kadar zaman geçerse geçsin dokunuyorsa hala bazı şeyler bam telinize işte o zaman düğüm düğüm oluyor içiniz, duygularınız. Umurumda olmasın istedikçe, kaçmaya çabalıkdıkça gelip vuruyor beni dürtülerimin sebepleri. Nefretim diziliyor boğazıma midem de yumruk oluyor. Affetmeyeceğim seni asla dedikçe öfkem körükleniyor. Yoruluyorum kendimden, öfkemden, nefretimden. Başka bir dünyam yok hala kendi etrafımda dönüp duruyorum sessizce, bazen çığlık çığlığa...