Beynim sanki bana ait değilmiş gibi hissediyorum son 2-3 gündür. Ya insanın aklına hiç mi bir şey gelmez, hiç mi fikir yürütemez. Bir de üstüne çok lazımmış gibi sakarlık tuttu beni ki evlere şenlik. Ne var ne yok döküyorum. Şu anda bile yazacak kelime bulamıyorum bir cümle oluşturamıyorum beynim o kadar tutukluk yapıyor yani. Kendimden fazlasıyla sıkılmış durumdayım lakin içinde bulunduğum durum ve hissiyatlar dolaysıyla hissedilmesi mümkün olmayan duyguları da içimde barındırmaktayım. Kendimi bir çemberin içinde dönüp duran bir fare kadar çözümsüz ve yılmış hissetsemde sanki bir şey olacakmış ve her şey bir anlam kazanacakmış gibi hissediyorum. Öyle uzakta bir zamanda da değil hani şu onümüzde ki 2 ay içinde. O hissim aklıma, kalbime düştükçe bir huzur doluyorum ki sorma. Kuş gibi hafifliyorum adeta. Gerçekleşmesini istediğim bir arzum var bak olursa hemen sana yetiştireceğim söz, izci sözü.
O zaman şimdilik öptüm, kib, bay!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder